Madem seviyoruz o zaman böyle başlayalım.
Sevgisizdim. Etrafımla olan bağım; entelektüel biliş haliydi. Sevgisizlik, tahammülsüzlüğü, hoş görüsüzlüğü ve nezaketsezliği getiriyordu. Sevgi olmayınca, görünür olan şey isteklerdi. İstekler hayvani tarafın eksiklikleriydi ve kaynaklarından bazıları çocukluktan geliyordu. Yetişkinliğin içinde var olmaya çalışan doymamış bir çocuğun bencilce ifadeleri.
Bu bencillik, kendi sınırlı ve tabi ki tekrarlı eylemlerinden başka ne olabilirdi ki? Arzularının maddesi etrafındaydı ancak objesi uzaktı. Uzak olmasını kim ister ki eğer arzu taşıyorsan? Sana yaklaşmasının nedenleri ya da kolaylaştırıcıları olmalıydı, bir ortam aracılığıyla buluşmalıydınız. Kız/erkek arkadaşlık ya da sevgililik/partnerlik buradan mı doğdu acaba? Arzuların çekimi olmadan nasıl bir araya gelinir gibi bir fikir yoktu çünkü sevgisizlik böyledir. Yapışık, mukuslu sarı renkler dolaşır bağlarında. Arzular gerçekti ve hissedilir bir düzeydeydi, sevgi gibi uçuk, uzak bir hal değildi. Arzular, fiziksele kadar inmişti ve onların yolu seni bir boşluğa/doluluğa ve sonra tekrar daha derin bir boşluğa götürüyordu.
Arzunun sana gelmesi için, objeye ihtiyacın vardı bu dünyada. Bu geçicilik döngüsünde; arzulanan nesnenin tatminsizliği ve yine, arzunun nesnesini araması kaynakların en olası kullanımı olsa da, kültür bunu pekiştirse de, daha yüksek ihtimalleri seçmek isteyenler için en düşük olanlardan biriydi. Sevgisizken arzu nesnesiyle bir arada olmalısın ya da senin nesnelerinin temeli genişlemelidir, böyle olunca da işler göreceli olarak değişik bir aşamaya gelir.
Burada manipülasyonlar, boş sözler ve yalanlar kendini gösterdi çünkü sevgisizlik içindesindir. Pipisiyle oynayan erkek çocuğu gibi istediğinin sana gelmesi için ayaklarını yere bile vurabilirsin. Manipülasyon, etrafındaki gerçekliği kendi isteklerin doğrultusunda akışa yön verme sanatı; bir süre sonra kalp kırıklığı ve ilişkide olduğun kişiler üzerinde bıraktığı etkiden dolayı seni de yaralamaya başlar. Sevgisizlik böyledir. Bu astral madde üzerinde renksizlik ve sıkıntı ürettiği için deva kardeşler sana karma yazmaya devam eder, terazinin kefeleri ağırlaşmaya başlar ve arzuların döngülerini yaratmak için oradadır.
İçinde beliren şeylerin; isteklerin seviyesi ya da seviyesizliği; kişinin hayat hedefi haline gelebilir çünkü elde ettiği "başarıları" yine madde üzerinde geçicilikte kendini gösterir. Yoksa ilerlemenin ve geçiciliğin hedefi nedir ki? Büyük bir merhamet olan geçicilik, kafesin daha hızlı dönmesiyle kendini gösterdiğinde, kompleks enerjilerini fazlasıyla kaybetmeye başlar.
Bir şekilde bunu fark ederiz çünkü hesaplar yavaş yavaş gelmeye başlar ve geldiğinde de mutluluk ve huzurla öderiz. Onlar da iyi/yüksek paralardır ve en az olanlardır. Onlar gider sonrasında sağlık parasından öderiz ki işler değişmeye başlar. Sonra bir gece koltuğa oturursun ve boş kabuk gibisindir. Yeşil ve sarı bitmiş, maviye gelmişsindir ve o seni hissizleştirir, soğutur ve empatisiz hale gelirsin. Devamı gelecek.
Comentários